Rozdział 26

Przypomnienie:Słone łzy spływały po jej policzkach. Były to łzy smutku, ale i skruchy...

***

- Tato, chodź już. Za godzinę mamy odprawę - rzekła dziewczyna wchodząc do pokoju.

Ojciec odwrócił się w jej stronę.

- Dobrze. Poczekaj jeszcze chwilkę.

Wziął swoje ubrania z łóżka i włożył je do torby.

- Jestem gotowy. Możemy iść.

Dziewczyna uśmiechnęła się i wyszła z pokoju.

Niall czekał na nią przy schodach. Pocałowała go i weszła do windy.

- Co tak długo moje gołąbeczki? - spytał Louis, kiedy wyszli z hotelu.

Niall tylko zaśmiał się w odpowiedzi. Stali chwilę, czekając na ojca nastolatki. Przyszedł po kilku minutach.

- To co? Jedziemy? - zapytał.

- Trochę trudno będzie się zmieścić siedmiu osobom w pięcioosobowym aucie - przypomniała już po raz kolejny tego tygodnia blondynka.

- Dlatego Larry pojedzie metrem - zaśmiał się Harry, a reszta mu zawtórowała.

- Zawsze o tym marzyłem! - wykrzyknął Boo Bear.

- Ale przecież jeździliśmy już razem metrem.

- Ale nigdy sami.

- Jak nie?

- Ale nigdy w Budapeszcie - niebieskooki złapał loczka za rękę i pociągnął w stronę stacji metra.

- Do zobaczenia na lotnisku! - krzyknął Liam.

Lokers podniósł tylko wolną rękę w odpowiedzi.

- Jaka z nich jest piękna para - pokręcił głową Zayn.

Po chwili wszyscy się roześmiali.

- Jedziemy? - zapytał pan Walker.

- Tak - odparła Pati i wsiadła do samochodu.

Reszta włożyła bagaże do auta i także usiadła. James ruszył.

- Tylko uważaj tato... - rzekła blondynka.

- Nie martw się. Będę patrzył tylko i wyłącznie na drogę i przestrzegał wszystkich przepisów.

Dziewczyna uśmiechnęła się do ojca ciepło. Jechali przez chwilę w ciszy.

- Skoro Pati będzie mieszkała z nami w Londynie... - odezwał się nagle Liam.

- Liam! - krzyknął Niall.

- O matko... przepraszam - szatyn przytknął sobie dłoń do ust.

- Czy ja dobrze słyszałam? - zapytała wolno nastolatka. - Będę mieszkała z wami w Londynie? W sensie że dłużej niż tydzień? W sensie, że się tam wprowadzę tak na zawsze? I będę mieszkała z wami? - nie mogła w to uwierzyć.

Chłopcy pokiwali niepewnie głowami. Na twarz dziewczyny momentalnie wstąpił uśmiech.

- Tato, słyszałeś?! Będę mieszkała w Londynie! - wykrzyknęła.

- Słyszałem - odparł mężczyzna uśmiechając się.

- Wiedziałeś o tym? I mi nie powiedziałeś?

- To miała być niespodzianka - wtrącił się Niall rzucając mordercze spojrzenie Liam'owi.

- Ile razy mam przepraszać? - zapytał szatyn.

- Niezależnie od tego, ile razy przeprosisz i tak będę na ciebie zły.

- Tak? To ja zrobię nam lodówkę na kod, którego ci nie podam.

- Nie możesz tego zrobić - przeraził się blondyn.

- Przekonamy się? - uniósł brwi Li.

- Ale jak ja wtedy będę jadł?

- Pójdziesz do sklepu i sobie coś kupisz...

- No ale... moja lodówka. Moja miłość. Nie rób mi tego.

- Och, przepraszam bardzo - wtrąciła się nagle Pati. - A ja to co?

- Oczywiście zaraz po tobie - wytłumaczył się blondyn.

- Nie zrobię, jeśli nie będziesz na mnie zły - kontynuował rozmowę Liam.

- Chyba widzisz, że teraz jestem bardziej przerażony niż zły.

- O to mi chodziło - zaśmiał się szatyn.

- Jesteśmy - odezwał się James.

- Wychodzisz z nami? - zapytała nastolatka.

- Tak. Chciałbym się należycie pożegnać z córką.

Wszyscy wysiedli z auta i wyjęli swoje bagaże. Następnie skierowali się do budynku, aby tam poczekać na odprawę.

- No to pa. - rzekł pan Walker, kiedy znaleźli już sobie miejsce w tłumie ludzi.

- Pa tato - Patricia rzuciła mu się na szyję. - Będę tęsknić.

- Ja też. Wpadnij kiedyś do mnie.

- Na pewno - uśmiechnęła się i pocałowała ojca w policzek.

Mężczyzna pożegnał się z chłopakami z zespołu.

- Opiekuj się nią dobrze - rzekł, kiedy wypadła kolej na Niall'a.

- Obiecuję - przytaknął blondyn.

Pan Walker jeszcze raz przytulił córkę, a potem odszedł do samochodu.

- Hej, chwila... a co będzie z moją nauką? - oprzytomniała nagle dziewczyna.

- O wszystko należycie zadbaliśmy. Będziesz miała nauczanie domowe. W każdą środę będzie przychodził do ciebie nauczyciel - odparł spokojnie Liam.

- To dobrze - odetchnęła nastolatka. - Nie chciałabym iść do nowej szkoły...

Dalej rozmowa toczyła się swobodnie, jak zwykle zresztą.

- Zostało dziesięć minut do odprawy - rzekł Zayn w pewnym momencie. - Gdzie jest Larry?

--------------------

Ta daaaam.... Skleiłam następny rozdział. Boże jestem z siebie dumna... ;) Ale za chwilę już idę do łóżka bo padam. Ściągnę jeszcze tylko"Little Things"... Mam nadzieję, że rozdział nr 26 się spodobał <3