Rozdział 22

- Kurczę, patrzcie - powiedział nagle Lou. - Sklep cały w paski!

Chłopcy spojrzeli w stronę, w którą wskazywał Boo Bear. Rzeczywiście mieścił się tam sklep o nazwie "Agua". Praktycznie wszystko było tam w paski.

- Idź tam, kochanie - rzekł Hazza. - Wiemy, że sprawi ci to wiele radości.

- Dzięki, wiesz, że cię kocham - cmoknął przyjaciela w policzek i pobiegł w podskokach do sklepu.

Wrócił po mniej więcej piętnastu minutach. W ręku trzymał torbę w paski z napisem "Agua".

- Patrzcie, co kupiłem! - krzyknął już z daleka, wyjmując z niej bluzkę w paski.

- Cieszymy się z twojego szczęścia! - odkrzyknął Niall i uśmiechnął się.

- Mam jeszcze breloczek w paski, trzy ręczniki w paski i stanik w paski...

- Stanik? Po co ci stanik? - zapytał zdziwiony Liam.

- Nie wiem, był w paski, więc go kupiłem.

Cała piątka wybuchnęła śmiechem i ruszyła dalej. Harry kupił sobie czerwone conversy, Liam koszulę w kratę, Zayn paczkę papierosów i kapelusz, a Niall polo. Po zakupach wrócili do hotelu. Wszyscy usiedli w pokoju blondyna. Rozmawiali na poważne, jak i bezsensowne tematy przez mniej więcej trzy godziny. Potem poszli na kolację, a następnie każdy udał się do pokoju. Niall poszedł do łazienki i umył się, po czym założył piżamę. Patrząc w lustro pomyślał o Pati. Szkoda, że nie ma jej z nimi, że nie może się z nimi śmiać i rozmawiać. Leży w tym cholernym szpitalu tylko przez to, że jej ojciec odwrócił się w jej stronę. Ona nic nie zrobiła, to nie była jej wina, a jednak musiała ponieść za to karę...

***

Minęły już prawie trzy tygodnie, od kiedy Pati i jej rodzice mieli wypadek. Niall siedział z chłopakami w szpitalu praktycznie cały dzień, ponieważ lekarze powiedzieli, że właśnie dzisiaj nastolatka powinna się wybudzić. Blondyn był zdenerwowany, ale i szczęśliwy. Nie mógł się doczekać, aż jego dziewczyna otworzy oczy i uśmiechnie się do niego. Chciał w końcu zobaczyć kolor jej ślicznych oczu i poczuć smak jej ust. Popatrzył na Lou i uśmiechnął się do niego:

- Cieszysz się, prawda? - zapytał go przyjaciel.

- Nawet nie wiesz jak bardzo.

- Domyślam się.

Siedzieli na korytarzu, ponieważ pielęgniarka zajmowała się właśnie Pati. Kiedy kobieta wyszła z sali, Niall wstał i poszedł usiąść przy blondynce, aby jak codziennie potrzymać ją za rękę. Koledzy z zespołu stanęli obok łóżka. Przez kilka minut nikt się do siebie nie odzywał. Nagle Hazza odchrząknął znacząco.

- Em... Niall... Myślę, że powinieneś to zobaczyć. - powiedział.

Blondyn popatrzył na niego, a następnie na Patricię. Wpatrywała się w niego z zaciekawieniem. Chwila... Ona się w niego WPATRYWAŁA, a to znaczy, że już się wybudziła! Na twarzy chłopaka momentalnie pojawił się uśmiech. Była to chyba jedna z najszczęśliwszych chwil w jego życiu, ale starał się panować nad emocjami.

- Hej, kochanie... - nachylił się, aby ją pocałować.

- Chwila, chwila... - rzekła dziewczyna odpychając go od siebie. - Ale kim ty w ogóle jesteś?

------------------------
Hah... Udało mi się wstawić 22 rozdział!!! Jestem z siebie dumna. Tak, wiem że jest trochę krótki i z góry za to przepraszam :< Dziękuję za 5 obserwatorów i wszystkie komentarze. Skomentuję na waszych blogach w niedzielę, kiedy wrócę, bo narazie trochę się spieszę ;) Ale obiecuję, że to zrobię.
Ten rozdział dedykuję Monice z mojej klasy. Kochanie, jesteś po prostu zajebista. Na obozie też było zajebiście, mam nadzieję, że jeszcze kiedyś pojedziemy gdzieś razem <3